മഴക്കാറ് – ചെറുകഥ

“ഈ മഴ ”

അടുത്തു കിടക്കുന്ന മോൻ അസ്വസ്തമാകുന്നതറിഞ്ഞാണ് അയാൾ മയക്കത്തിൽ നിന്ന് ഉണർന്നത്.  മേശയിൽ നിന്നും മൊബൈൽ എടുത്തു നോക്കി, സമയം  പതിനൊന്നു കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു.

അയാൾ അവനോടു ചേർന്ന് കെട്ടിപിടിച്ചു കിടന്നു.

“മോനെന്താ പറഞ്ഞെ ”

“ഒന്നുമില്ല .. വാവാച്ചി ഉറങ്ങിയോ ”

“ഉം ” അയാൾ മൂളി

ആ ചെറിയ വിരലുകൾ കൈകളിൽ മുറുകെ പിടിക്കുന്നത് അയാൾ അറിഞ്ഞു.

“അച്ഛൻ ഇനിയും ഗൾഫിൽ പോകുവോ ”

“ഇല്ല ”

എന്തോ നോക്കുവാനായി അവൻ കുഞ്ഞി കൈകൾ നീട്ടി ജനൽ വിരികൾ മാറ്റി.

ഇടക്കിടക്കിടെ ഉണ്ടാകുന്ന മിന്നൽ കറുത്തിരുണ്ട ആകാശത്തെ കൂടുതൽ ഭയാനകമാക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

“മോനെന്താ ഉറങ്ങാത്തത് ”

“മൂന്നു ദിവസമായി അമ്മയെ കണ്ടിട്ട്. ഞങ്ങളെ കാണാണ്ട് അമ്മയ്ക്കും കരച്ചിൽ വന്നു കാണും … മഴക്കാറ് മാറുന്നത് വരെ അമ്മ കാത്തിരിക്കില്ലേ അച്ഛാ  , ഇനി എങ്ങാനും കാണാണ്ട്  പോയാലോ ”

അവൻ ആകാശത്തേക്ക് പ്രതീക്ഷയോടെ നോക്കി.

അപ്പോൾ ഇടി മുഴങ്ങിയത് അയാളുടെ മനസ്സിലായിരുന്നു, മഴ പൊടിഞ്ഞത് അയാളുടെ കണ്ണിലും  …

—-പീയാർ—